Oude “vang” om paard te beslaan
Woensdag.
Een van de vele zaken die vaak worden bekeken is “le meteo”. Hele ochtend regen. Bah! Nu valt me dat tot nu toe nogal mee. Die regentjes hier zijn meestal van die mottige buitjes geweest, hoewel het hier ook kan stortregenen, gezien de regelmatige overstromingen. Gelukkig is me dat bespaard gebleven. Onderweg weet ik van alles om te schrijven voor mijn blog, maar als het avond is ben ik het vaak weer vergeten. Onderweg veel plaatsnamen met ou er in, zie foto. Van Gonnie, geloof ik, had ik geleerd, dat in deze streek de daken geen pannen hebben, maar leien. Helaas ben ik vergeten daar een foto van te maken. Met het gebruikelijke getrek van Leon naar het gras opzij en het trekken naar alle kanten door Tosca, kwamen we zonder al te veel moeite aan in Sousterrain. De nog niet zo heel oude hospita ontving me met thee, pannekoeken en alle regards die ik denk te verdienen als semipelgrim. Een jaar geleden begon ze hier met de refuge. Oorspronkelijk komt ze uit de Champagne.
Tosca mag buiten onder een afdak en Leon in een wei met goed gras, aan een boom gebonden, naast het woonhuis. Even na mij kwamen nog 2 logées aan: 2 vriendinnen van haar, ook uit de Champagne, die haar een aantal dagen komen helpen met verven. Nog weer even later kwam een Engelse binnen, die hier al lang woont. We gaan alle vijf samen eten. Wordt dus wel een leuke boel. Net werd me gevraagd of ik een aperatief drink. We gaan dus nog lachen. Vooral nu ik juist weer een reservering voor vrijdag heb kunnen regelen. Joepie!
Geef uw mening