Donderdag 5 maart 2015 Den Haag

Kleindochter Sienna in Den Haag

Hoe is het om weer thuis te zijn? Heerlijk ontspannen, even geen stress van zoeken naar onderdak, eten, opvang voor dieren. De sportclub waarschuwde me, dat ik eerst die vreemde vogel het huis uit moest jagen, maar waarschijnlijk had het raam al opengestaan: geen verdwaald veertje gevonden. Bovendien een beetje extra aandacht van familie, vriend en bekenden. Een streel over de bol weet zelfs een semibejaarde wel te waarderen.
Eergisteren 4 studievrienden op bezoek gehad. Cees, Tom, Adrie en Siep. Leuk. Je kent elkaar vanaf je 18 e en Tom zelfs sinds mijn 8ste levensjaar. Weer eens bijpraten over ieders situatie persoonlijk en verder in het algemeen en uiteraard gewoon gezelligheid. Vele wijsheden vlogen over de tafel. In de 60-er 70-er jaren, onze studietijd, was het jargon: “leg het probleem op tafel”, “pik er iets uit op” en “doe er iets mee”. De eerste twee kreten worden opgevolgd. De laatste weet ik niet. Veel psychoproblemen kwamen volgens Freud voort uit sexuele jeugdfrustraties en moeilijke moederbinding. Dat zegt vooral iets over Freud, vind ik. Zo had ik een patiënt die zijn psychische problemen weet aan incest in zijn vroege jeugd. Op mijn vraag of hij zich daar iets van herinnerde, antwoordde hij: nee. Ik zei, hoe weet je dat dan? Mijn psycholoog heeft me dat duidelijk gemaakt! Freud is uit. Tegenwoordig los je alles op met mindfulness, nadat eerst de RET- en andere therapieën streden om de hegemonie in spycholand. Niet te veel uitweiden, Harrie. Het was leuk om met de studievrienden weer eens bij te praten.
Dus druk met bezoek van en aan familie, vrienden en bekenden, de praktijk; veel zaken regelen, zoals aanpassing van mijn uitrusting voor het resterende deel van de trip, hoefsmid bestellen, nieuw dekzeil voor Leon laten maken bij tenten- (niet tante) Eddie, de zeiltovenaar in Vijlen.

Najra in Lanaken

Illari en Najra

Verder uitwerking van de a.s route, m.n. wat betreft de planning van waar ik wanneer ben, met wie, overnachtingsmogelijkheden, lidmaatschap regelen van Noorse bergsportvereniging om de sleutel te krijgen van hun hutten en voor reductie van de kosten enz. De regionale tv bestelde me in de studio, maar mijn agenda zat al vol, die dag. Dus weer lekker drukkie, drukkie. Arbeit macht das Leben süss, waar onze voormalige praktijkwerkster altijd aan toevoegde: maken de rijken de armen wijs. Zij was goed wijs.
Hoewel de route door Zweden korter is, heb ik toch besloten door Noorwegen te gaan. Eerstens omdat dit sinds jaren het land is van dochter Marieke en tweedens, omdat ik verwacht dat het landschap er mooier is. Bij Zweden stel ik me wekenlang bos, bos, bos, bos (bis) voor, met hier en daar een Zweed(se). Zegt Jan tegen zijn vriend: ik heb een nieuwe vriendin, een blondje. Zegt de vriend: Zweedse zeker? Jan: ja, een beetje, onder de oksels (heb ik al eerder verteld). Dus toch maar Noorwegen.
Ik heb min of meer besloten paardje Leon achter te laten in Denemarken, als ik het water oversteek naar Zweden. Waarom?
Onderweg heb ik ervaren, dat ik door het paard veel meer moeite had om een onderdak te vinden. Daar was ik dagelijks veel te veel tijd mee kwijt; niet zelden 2-3 uur daags zoeken op de I-pad, waarvoor weer wifi aanwezig moest zijn en waarvoor ook mijn telefoon bereik moest hebben, hetgeen vaak allemaal niet het geval was. Het zoeken naar logies ging ten koste van de sociale contacten. Het wandelen met het paard belemmerde het samenlopen met vrienden. De bospaden waren door modder te smal om naast elkaar te lopen en op de weg waren paard, gezelschap en ik met hond ook te breed. Steden waren bijna niet te doorkruisen, omdat Leon vaak erg gespannen was in de drukke straten. Voor cultuur, zoals het bezichtigen van een stad, kerk, museum of anderszins, was nauwelijks gelegenheid. Café’s hadden vaak buiten geen ring in de muur of paardenpaal. Binnen steevast ook geen paal!
Dus: Leon wordt waarschijnlijk opgehaald in Grenaa, Denemarken. Dat betekent, dat er volop (?) tijd komt voor gezelligheid in Scandinavië. Wie loopt mee? En zo blijf ik mezelf al maanden voorhouden (wijsmaken?), dat de komende maanden steeds leuker worden.
Echter al googelend las ik blogs van wandelaars, die in juni op de 650 km. lange Noorse pelgrimsweg de Olavsleden, van Oslo naar Trondheim, ook geen kip tegenkwamen. Misschien zelf maar een kip meenemen, om het toch een beetje gezellig te houden. Dus, kippen gezocht!
Niet altijd hoeft companie lang leuk te zijn. In Ierland las ik in een uitspanning eens: Lost wife and dog. Reward for dog. Nee, relaties en contacten schijnen hun ups en downs te hebben. Van nichtje Amélie hoorde ik over een man, die zijn vrouw altijd aansprak met liefje, schatje, duifje. Op de vraag, waarom hij altijd koosnaampjes gebruikte, antwoordde hij: ik vergeet haar naam steeds! Altzheimer light of een relatieprobleem?
Ergo: gezelschap gezocht voor Noorwegen. Man, in bezit van auto, financieel onafhankelijk, zoekt….om samen nog iets van de reis te maken. Een hond geen bezwaar. We lachen er maar eens om!
Nu schijnen er in Noorwegen veel hutten te zijn, goed geoutilleerd, met kachel, douche en proviand, niet zelden met sauna, dus dat spreekt me wel weer aan. Nou ja, we zien wel.
Eerst dacht ik, dat ik zonder pony sneller kon gaan, maar later bedacht ik, dat ik dan zelf alles moet dragen, wat ook weer niet alles is. “Je huisje op je rug”. Dat degradeert je wel tot slak. Maar al die realiteiten verdring ik maar door mijn fantasie, hoe leuk het zal gaan worden. De wereld is niet zoals die is, maar zoals je hem bekijkt. Ik moet toch een béétje enthousiast weer op weg over 9 d. Dus herhaal ik voor mezelf: HET WORDT LEUK.
En dan nog lichtgewichtspullen zoeken, om in minimale hoeveelheid mee te nemen, als ik zelf voor paard moet spelen: lichte kleding, maar wel warm genoeg, tentje, slaapzak, electronika (o.a. gps, tel., fotocamera, filmcamera van Rudie E, i-pad), kaarten, eten voor mezelf en hond, etensbak hond, bestek, bril en zo nog van alles.
Mijn vakantie is dus gevuld met contacten, leuk, en voorbereidingen, ook leuk, voor de verdere tour, ook leuk, ha, ha.