Maandag 11 mei Finnbraten 24 km.

Even poseren op bordes van pastorie van Eidsvol vóór vertrek

Weer op weg

Veel voorjaarsflora.

Lunchpauze

Het gelukkige koppel

Sinds vanmorgen alweer 16 km. afgelegd

Is deze hut open? Nee!

Deze is wel open. Zou bruikbaar zijn voor overnachting

Bijna bij ons einddoel voor vandaag

Primitief koken, maar gelukt

Voila het resultaat

Tosca verorbert een elandspoot en …

…wij lachen ons een deuk

Infrastruktureren: voorbereiden route van morgen

Dank zij de aanwezigheid van dames zaten we in de leuk gekleurde keuken van de pastorie van Eidsvoll, achter een kommetje gemengd fruit en brood met beleg. We reserveerden een hutte voor vanavond, een onbemande. We hebben lol over wat je mensen niet allemaal kunt wijsmaken: een vrouw die getrouwd is met een boom, boomfluisteren, paardenfluisteraars, zwemmen met een paard tegen betaling, het blote voetenpad, met allerlei variaties daarop, koeknuffelen. En, off we go.
Volgens Pauls gidsje was dit een 3-sterrenetappe uit een klassificatie tot 4. Inderdaad mooi: veel bos, hier en daar elandenkeutels, een slang (adder), af en toe wat miezerregen, en geen verkeer. We passeren een bord met de opmerking zwemgelegenheid. Toch maar geen gebruik van gemaakt. We (de dames) stelden ons badmeesters voor in het wit. Bay Watch kwam ter sprake met de opgespoten Pamela Anderson, mogelijk Noorse van afkomst, afgaand op haar naam. Een bord met 65 + plassen ( plaatsen). We hebben lol, o.a. over tv-programma’s, waarbij de geïnterviewde via tv de groeten doet aan zijn moeder die naast hem zit en aan de hond.
Onderweg langs een open hutte gekomen, waar pelgrims gratis gebruik van kunnen maken. Alles even primitief: geen water, gas of licht. We zien op meerdere plaatsen onbekende langwerpige keutelhoopjes, die we toeschreven aan elanden. Dennen- berkenbossen met veel water en mos. Na enig zoeken komen we aan in hutte Finnbraten, waar we, ondanks dat we 18 E de man betalen, ook al geen stromend water of electriciteit hebben. Een gasfles die volgens ons leeg is, maar wel een houtkachel en kaarsen.
Buiten begint het onophoudelijk te regenen, zakt de temp. richting nul graden, liggen resten sneeuw.
Nadat we de houtkachel goed heet hadden gekregen, werd daarop soep en macaroni gemaakt. Onze laatste wijn gaat op, koffie wordt gemaakt. En klop, klop, de eigenaar van de hutte meldt zich. In een mum had hij het gas aan het funktioneren. En de 25 l. jerrycan water? Is dat vers? Jazeker, pas twee weken geleden er neer gezet! De pomp buiten doet het niet, merk ik op. Hij toont ons, dat je gewoon veel langer moet doorpompen en dan komt het “mineraal”water, zoals hij het noemt, wel degelijk op. Terwijl ik buiten de afwas doe, onder een straal water die komt van de overlopende dakgoot, gaat Paul naar de bron om water te pompen. De zich verspreidende waterstraal van het dak boven, zwenkt in de wind, als een douchestraal, van links naar rechts en van voor naar achter, zodat ik goed nat, maar met schone afwas weer binnen kom.
Binnen komend met 25 l. opgepompt Noors “mineraal” water uit de bron, brengt Paul verslag uit van zijn gesprek met de hutte-eigenaar. Die had hier vorig jaar 45 vossen geschoten. En varkens? Zitten hier niet, zegt hij, maar wel reeën. Jaren geleden waren de reeën bijna weg door de vele lynxen. Maar nu we die lynxstand hebben uitgedund zijn de reeën er weer. Ongelooflijk! Overal in Europa worden pogingen gedaan de lynx te reïntroduceren, bv. In de Spaanse Extremadura, in centraal Italië, in de Jura en zelfs in de Eifel-Ardennen en hier zouden er zo veel zitten dat ze afgeknald moeten worden. Cool!
Tosca is nog buiten, in de regen, foetschie. Tosca! Kom hier. Daar komt ze, wat een lange, gebroken tak in haar bek. Jongens kom gauw kijken en neem het fotoapparaat mee. Nu eens geen reeënpoot, maar een heuse elandenpoot. Zie foto. Zou ze de rest van de eland al op hebben? Of vinden we de rest van de eland de komende dagen, net zoals met de Deense ree? On verra. We zien wel. Wat heeft dat beest toch een leven.
Bij het licht van klein bougiekes ( kaarsjes) bespreken we de route van morgen. We zouden door oerbos komen, volgens de reisgids. Ben benieuwd. De kachel heeft het aangenaam warm gemaakt, alles droogt. Buiten blijft het al licht tot na 22 u. En het ochtendgloren begint om 03.30 u. Het percentage langbenige blondjes neemt geleidelijk toe. Alles wijst er op dat we steeds noordelijker komen.
Paul beslist, na een uur uitpluizen, in goed overleg met ons, naar welke hutte we morgen gaan. Terwijl hij op de gang belt vertrouwt Tosca het niet, begint onbedaarlijk te blaffen, waar ik overheen probeer te schreeuwen “koesj”, en de dame aan de andere kant van de tel. prompt antwoordt, dat er geen plaats is. Natuurlijk bullshit, want er zijn nog geen pelgrims. Jaja, Tosca, mijn moeilijkheidsfaktor, heeft zich weer waar gemaakt.