Ik kijk uit het raam van de jeugdherberg. Iemand loopt in alle vroegte met mijn Tosca om het gebouw. Prima, dan is ze al uitgelaten. Of bezorgt ze overlast? Ik sta op, ontbijt, bekijk vandaags route, alles in afwachting van de komst van mijn bezoek. Toen de dame van de receptie begreep dat ik de baas was van Tosca, kreeg ik vriendelijk, maar duidelijk te horen, dat zij had moeten weten, dat Tosca beneden in de conferentieruimte was opgesloten. Ik zeg, is dat mijn taak of die van uw collega van gisteravond? Ik heb maar niet gezegd, dat de man, die ik vanochtend met Tosca om het gebouw zag lopen, dezelfde was als die van gisteravond aan de bali, anders kreeg hij ze “gezjwaamp” (de jas uitgeveegd). Ik breng Tosca naar buiten en laat haar naast de ingang wachten, vastgebonden natuurlijk. Nu moet je weten dat deze hond helemaal stapelgek wordt van opwinding bij ballen. Dat heb ik geweten. Een koppel ging pingpongen buiten. Het blaffen hield niet meer op. Ik verplaats Tosca 50 m. 5 Min. later gaan twee kinderen voetballen, pal naast haar. Ze stelt zich zó aan, dat haar plaats omgegraven wordt van het springen en ze zichzelf bijna wurgt van de rondjes om de paal. Dan maar weer 20 m. verder vastbinden, achter struiken. De voetballende kinderen waren intussen vertrokken. Het paardje Leon is nu weliswaar weg, maar afzien moet het blijven, hè masochist? Je volgt toch een pelgrimsroute. Gisteren ervoer ik weer de luxe van in een auto zitten, constante temperatuur, geen last op je rug. Filmer Rudi vroeg in zijn interview of i
k verlangde naar het einde van mijn tocht. Wat betreft sommige aspecten zeker wel, maar betreffende andere kanten van de reis weer niet. Ben heel benieuwd naar Noorwegen, de hutten, Lapland en heb er goede verwachtingen van. Intussen is mijn monster weer onophoudelijk aan het blaffen (10 u. in de ochtend). Ik ga maar een rondje met hem lopen, ten koste van mijn voorbereiding van vandaags route.
Om 10.30 u. arriveert mijn bezoek. Met de auto van het bezoek reden we naar de rand van de stedelijke agglomeratie van Oslo, de auto daar geparkeerd bij een Best Western hotel, waar mijn bezoek aan het eind van de week wil terugkeren (zonder mij) en toen: wegwezen, start eerste etappe.
Mooie route met mooi weer, langs rimpelloos water, of in ieder geval minder rimpels dan ik, afgeknaagde bomen door bevervraat.
Begin 1800 is een Noorse grondwet opgesteld en getekend in een soort boerderij in Eidsvollbygningen, waar wij langs komen. Daar drinken we koffie en kijken naar een tentoonstelling met grote borden over discriminatie, o.a. van homosexualiteit. foto.
Om 17 uur, conform planning, in Eidsvol. We nestelden ons in de oude pastorie: een uiteraard voornaam, groot huis, met park eromheen. Die dominees wisten het wel. Het huis was steenkoud. Wel prachtige mooie antieke kachels in alle vertrekken, maar als die niet branden heb je er weinig aan. We liepen naar het centrum van het dorp om geld te pinnen. Pinautomaat buiten werking. Het restaurant, prachtig aan het water gelegen, waar we hadden willen eten, was ook al dicht. We pikken een Chineesje en gaan bijtijds naar bed. Tosca in de garage op een oude matras, luxe dus voor haar.
Zo zo ,dat is pas kilometers maken paar keer op en neer naar het centrum is maar wat je leuk vind .
Wel een voordeel nu weet je het wel te vinden 🙂
En wat betreft Tosca die heeft het je weer moeilijk gemaakt ,maar goed als dat alles is ,er zijn erger dingen op de wereld .
Ben ook zeer benieuwd naar je verhalen met je visite .
Hou je taai gr Harrie,Marlies.
Oeps was weer eens wat te snel om op je blog te reageren ,heb net even de foto’s bekeken ,wat lieflijk Sonja ,en jouw zo gelukkig te zien ,en aan de andere kant .foei Harrie wildplassen mag nergens meer ,maar ik zie het deze keer door de vingers .
De wandel route was prachtig zo te zien ,heel wat anders dan het centrum.
Hou jullie taai gr Harrie Marlies.
Gezellig met bezoek!!! Doe ze de groetjes x Marie
Zal ik doen