20 aug. 2014 Nieuwe pony? nieuwe hond? Nieuwe aktiviteiten Mama Alice

ijslandse pony

Nou, nou, wat een dag! Vandaag vrij. En om de tijd mximaal te benutten ben ik gisteren na het werk, om 6 uur, direct vertrokken naar Overijssel, om daar voor een nieuw paard te gaan kijken. Om 9 uur ’s avonds zou de manege sluiten. Om 8 uur kwam ik aan, hond Joep achterin. 6 Ijslanders te koop: merries en ruinen, 4-5 j. oud, bereden, enige politietraining (=antischrik) training gehad, geoefend met door water lopen en over bruggetjes, lopen veel buiten, de voorbenen beslagen met ijzers. Het was wel altijd het zelfde watertje waar ze doorheen moesten en dezelfde plankjes waar ze overheen moesten. Ze hadden pausen-namen en waren mak als een lam. Paus Leo, een wildkleurige ruin, leek me wel wat. Ze waren allemaal erg mak, ongeinteresseerd, wat duf,  echte manegepaardjes. Van de andere kant, mijn Luka is ook wel een echte “hings”: zijn eigen wil doordrijven, bijterig, ook naar hond Joep, die dan weer reageert met een knauw in Luka’s been, waarop ik weer antwoord met een boze reprimande en dat is natuurlijk ook niet alles. Na een paar glazen wijn en wat “moele” met de leiding van het ruiterkamp daar, overnacht ik in een blokhut van de manege, met Joep. Vanochtend door naar Groningen. Daar was een herdershond te koop. Na weer 1,5 uur rijden, daar aangekomen, was dit toch niet wat ik zocht. Een leuk herdershondje, maar te nerveus en angstig. Ze maakte geen oogcontact, dus er was geen klik. Dan maar weer terug naar Maastricht waar ik om 4 uur een afspraak had met A over sponsoring van Mama Alice. Intussen was mijn telefoon leeg, opladen lukte niet. De gps op de telefoon deed het dus ook niet. Dat kostte weer 45 min. foutrijden! De afspraak in Maastr. om 4 u liep mis. Dan maar gauw nog ff de telefoon wegbrengen in Beek. De tel. wordt opgestuurd voor reparative.Nu ben ik helemaal niet meer bereikbaar. Toen, om 5 uur,  weer terug naar Maastricht om alsnog te proberen A te ontmoeten. Dat lukte gelukkig. A. was ooit naar Santiago gefietst en had dat verbonden aan sponsoring van mama Alice. Samen besloten we te gaan voor de sponsoring van Mama Alice, nu, maar ook de komende jaren! Plannen en afspraken werden gemaakt. Toch leuk om mensen te ontmoeten die nog begeistert zijn. Daarna nog gauw kijken naar een hond op de Sint Pietersberg: precies wat ik zocht: een 4 j. oude altdeutsche herdershond, afgericht, enthousiast, speels, goed oogcontact, goed getraind, dus veel conditie, koude gewend. Ik liet hen even bij mijn Joep. Ze vlogen elkaar direct naar de keel. Zal Sonja leuk vinden als ik daarmee thuis kom. Maar tussen de hond en mij klikte het wel en hij is ook nog eens afgericht voor schapen. De eigenaar wil zich nog een paar weken bedenken of hij hem weg doet. Dan is het intussen 1 maand voor mijn vertrek. Nog geen hond, nog geen pony. Eindelijk thuis om 7.30, niet in de gelegenheid geweest Sonja te bellen, bleek zij oppassen op ons kleinkind in Den Haag. Was ik vergeten “mit alle ambras”. En afgesproken is dat de auto vanavond nog naar de garage in Schinnen moet voor reparatie.  Als ik daarheen rijdt, wie brengt me vanavond dan thuis? Ook dat geregeld. Maar nu heb ik morgen geen vervoer. Dan maar wandelen met manke hond en mank paard, als die tenminste mee willen.

Waarom dit hele verhaal? Eigenlijk om aan te geven, dat www.ponyanddogtrip.com voor Mama Alice NIET is wat sommigen zich voorstellen: leuk, lekker wandelen met een paardje dat je spullen draagt en een vriend hond. Gezellig kuieren over Gods wegen, schuilen als het regent, eten als je honger hebt etc. Integendeel, ik heb jaren getraind voor de Mont Blanc te beklimmen 3 j. geleden, en voor de keten van de Monta Rosa, vlak naast de Mont Blanc, te beklimmen 2 j. geleden. Daarvoor ben ik al jaren aan het hardlopen, vaak meerdere keren per week 10 km, zwemmen, 2km per keer (80 baantjes in een uur) en nu wandelen, avonden lang, vaak 20 of meer km, met een niet makkelijk paard en een eigenwijze hond. LEUK is niet het juiste woord. En tussendoor de drukte van werk, gezin, hobby’s, het sociale leven etc. Ich “vaar dan auch i” (vreet) als een hooipersmachine en kom nog niet bij in gewicht. Een pak nootjes elke avond, 3 borden spaghetti als dat op tafel komt en aan een hele pizza heb ik niet genoeg. Joep idem en die blijft ook mager. Zo ziet men. Dit is geen vakantie voorbereiden, maar veel “stretch”, alleen gelukkig positieve. Lekker!

Zo zie je, het gaat allemaal niet vanzelf. Zaak is DAT het gaat en daar zorgen we dus voor.

Reacties

  1. Paul Curfs zegt:

    Hoi Harrie,

    Een IJslander lijkt een geschikte pony voor jouw project.
    Hopelijk kunnen nieuwe hond en paard goed met elkaar en jou overweg.

    Groet Paul

  2. Harrie Huijben zegt:

    Die ijslander is perfect. Nu nog een team worden, maar ze hebben geen keus. gr

  3. Harrie Huijben zegt:

    I don’t know what this is. I don’t expect my site to be published at Wikipedia. Who can tell me? Harrie

  4. Harrie Huijben zegt:

    Alles nieuw. Dalijk word ook ik nog vervangen. Gr

Geef uw mening

*