15 oktober 2014. Plasencia

Bij daglicht komen we aan op een camping in Plasencia, nabij Caceres. Mooi landschap met kurkeikplantages, heuvels, groepen halfwilde varkens, schapen, paarden, veel ooievaars, wouwen en gieren. Ik moet steeds denken aan placenta, nageboorte. Zal wel een beroepsdeformatie zijn. De dame aan de receptie gaf ons een vakantiehuisje met een matrimonial bed (voor 2 echtelieden) en een zitbank. Jack en ik maakten haar in ons beste Spaans duidelijk, dat wij, de twee oudere broers, in het bed sliepen, de hond op de bank en ons jongste broertje maar op de grond. Ze was blij dat ze eens kon lachen na al die wat stijve andere noordwesteuropeanen.
Terwijl wij de wereldproblemen, -economie, -psychologie en -sociologie van hier en elders, nu en vroeger bespreken, buiten op het terras voor ons onderkomen, ligt Tosca aan de riem in de keuken van onze blokhut. Ze laat nl. weten dat ze als jonge hond eindeloos veel aandacht moet krijgen en dat ze het recht heeft onze schoten op te eisen, onze bierworsten weg te kapen, op onze bedden te liggen enz. Na een half uur vastgebonden te hebben gelegen in de keuken, terwijl wij de resterende bierworsten met wijn burgemeester maakten, kwam ze demonstreren, dat een leren riem heel makkelijk door te knagen is. Het positieve van deze ervaring is, dat ik merk dat ik ben geslaagd in het inbouwen van een moeilijkheidsfaktor in mijn onderneming. Want gewoon wandelen is te simpel voor ein junger Bursch in de bloei van zijn leven. Vriendin Tosca neemt met weinig genoegen. Na de pittige bierworsten lest ze haar dorst in de wc. Lief he! NB. Tosca is de hond!