Vandaag, na de noodzakelijke huis- en tuin aktiviteiten te hebben verzorgd (naar stort in Heerlen, naar tenten-Eddie voor een draagzak op paard, gsm ophalen in Beek etc.) eindelijk om 11.30 u. op weg. Tussendoor kreeg ik nog een telefoontje dat morgen de filmers komen, afspraak gemaakt om woensdag aan te site aanpassingen te maken ten behoeve van adverteerders/sponsors voor Mama Alice. Prachtige wandeling rond Drielandenpunt, over pelgrimsweg, die in Moresnet al verloren liep. Langs boerderijen waar nog een beetje authenticiteit van over was,
.
over een golfbaan, waar de meesten “plat” kalle, de officiele taal Frans is, maar ik in gesprek raakte met een Hollands koppel. Prachtig, zo’n boerderij uit natuursteen met nog een echte kollef (moestuin) en zelfs ganzen. En dan ik als passant te paard. Eigenlijk zijn dat de resten van een duizenden jaar oude leefcultuur. Jammer dat die cultuur zo’n beetje ten einde loopt. Van de andere kant, andere tijden, andere zeden en andere heren, andere wetten. Wie zich niet aanpast gaat ten onder. Wat gaat er zo door je heen, tijdens zo’n 30 km lopen in warm weer? Nou, dit soort waarnemingen (en nog vele andere). Iemand schreef in zijn blog, dat zijn Santiagoreis hem niet had veranderd. Je ziet wat je kent en je denkt wat je al weet. Selectieve perceptie noemt men dat. Het ontspant wel om bezig te zijn met het lopen, de dieren, de directe omgeving. Sommigen beweren dat lopen de beste manier is om te denken. Zou dat de grondslag zijn waarom geestelijken vroeger lopend “brevierden”(jongeren moeten dat maar opzoeken op hun tablet)? Bijna thuis had ik vanuit Sippenaken mooi uitzicht op ons huis.
thuis in zicht
Komt college Ilse daar langs in de auto. Hoi, praatje. Paar min. later stopt molenaar Raoul: praatje. In Sippenaken bietje moele (wat babbelen) met Con van de carrosseriewerkplaats. Ook in Sippenaken stopt een wielrenner: even een foto maken voor mijn zus in Peru. Blijkt dat Pierre Kallen te zijn, broer van Frederique, welke laatste in Peru de NGO Mama Alice heeft opgezet. Een koppel uit Friesland een stuk meegenomen over camping La Frontiere, om de weg terug naar hun veilige Nederland te wijzen. Zie je, blijft gezellig. Hond K.O. Paard verzorgd, gegeten en toen het laatste schaap weggebracht: een bokje, dat zijn diensten wil aanbieden aan ooien in Noorbeek.
Geef uw mening