Na een vliegreis van 9 uur (bah, al dat hangen in zo’n krap stoeltje) aangekomen in Vancouver en vandaar nog 100 km of zo naar Powell River, op bezoek bij schoondochter Danya’s familie. Een paar jaar geleden waren we uitgenodigd door Danya’s stiefvader Jack om mee te doen aan een bergtocht. Jack was 30 kg vermagerd en wou dat verzilveren met de Suncoast Trail. Gewaarschuwd werd voor beren en poema’s. De zwarte beren zijn het onberekenbaarst. De nog veel grotere grizzly echter het gevaarlijkst. Om ze op afstand te houden namen wandelaars, beerbelletjes mee en pepperspray (of dat veel helpt tegen zo’n 3 m hoge grizzly, als die rechtop voor je staat!). Volgens Jack had vorig jaar een beer 5 uur lang in hun tuin in een dennenboom gezeten. Durfde er zeker niet uit vanwege Jack’s beerbelletjes, ha ha. Op straat in Powell River zag ik een grote hoop liggen. Lopen hier dan ook paarden? Neen, dat is poep van een beer. En als je bear poop ziet is de vraag of dit van een zwarte of van een grizzlybeer is: als het van een grizzly is vind je er hemdsknopen in en beerbellen en ruikt de poep naar pepperspray. Ja, vertelde Jack, iedereen heeft hier een deurknop in plaats van een hanle, want sommige beren weten de deur open te krijgen. Er zijn er zelfs die de ijskast plunderen. En als je ‘snachts veel herrie hoort in de achtertuin heb je kans dat een beer je vuilniscontainer is aan het plunderen. Ook in Lapland zitten nog 1 of 2 beren. Nu ben ik voorbereid. Als ze dan ook nog hond Joep zijn haren in de berenpoep vinden, dan weten ze hoe ik aan mijn einde ben gekomen.
Na een internationaal zangkorenconcert in Powell River bezocht te hebben en wat genoeglijk samenzijn, belangrijk voor oma Canada, want ze was nu weer samen met dochter Danya en kleinkind Sienna, vertrokken we voor de hike (tocht) in een regenachtig, geheimzinnig, mistig British Columbia.
Geef uw mening