Dit is veel te duur. Maar Nermo stond in mijn gidsje bij de pelgrimsonderkomens en die plegen voor de kleine beurs te zijn bestemd. In mijn boekje stond dat het een hotel was met kamerprijzen, die het dubbele zijn van een gemiddeld, simpel pelgrimsonderkomen. Dat is een hotel met daarnaast een golfbaan natuurlijk ook wel aan zijn stand verplicht. En er zouden ook hutten zijn. Die zijn vaak goedkoper. Dus toch maar eens bellen. De dame aan de telefoon bood mij een hut aan met verwarming, douche, wc, wifi, voor een prijs van 1,5 maal die van een jeugdherberg. Dat leek me wel wat. Per slot van rekening liep ik gisteren 1,5 etappe en vandaag 2 etappes van mijn boekje. O.k. Op naar Nermo bij Oyer. Onderweg zie ik een groot bord langs de weg met daarop de infrastructuur van Oyer. Verdorie, er zijn meer B&B’s en campings dan in mijn boekje staan. Maar begin maar eens te leuren: is er verwarming, hoe ver is het naar de douche/wc/wasruimtes (belangrijk voor als het regent)? Is er eten, een winkel, kookgelegenheid, wifi, prijs? Ben je uren mee bezig en dan lopen van hot naar haar, berg op en af, na 30 km. sjouwen door de regen met, ik schat, 16 kg op de rug. Kom, gewoon naar Nermo gaan, al is het wat prijzig. Als ik mezelf niet fatsoenlijk verzorg gaat het lopen ook niet goed. Per slot van rekening is sweet sixteen wel ongeveer voorbij.
Vandaag was veel op en neer. De laatste klim was minstens 4 km lang, over de weg. In Lilehammer zie je nog de skischans van de Olympische winterspelen van 1994. Vanaf Lillehammer verlaat men het Mjosameer, waar ik vele dagen langs heb gelopen. Nu begint Gudbrandsdalen, het Gudbrandsdal. Het lidwoord “de” of “het” zet men in het Noors achter het zelfstandig naamwoord. Dus “en” achteraan Gudbrandsdalen betekent “het”. Beetje vreemd, maar moet kunnen, vind ik. Dat Gudbrandsdal staat bekend om zijn natuurschoon en mooie boerderijen, een beetje zoals in Zwitserland het Berner Oberland en in Nederland? Ik durf het niet te zeggen!
Lilehammer vond ik niet indrukwekkend. Je ziet er nog de skischans van de Olympische winterspelen van 1994. De kerk vond ik niet opvallend. Daarom geen foto er van. Wel een van de niet geasfalteerde wegen. Zelfs in het stadje zijn die vaak niet geplaveid. Doen ze dat niet, omdat ze toch maar steeds kapot vriezen? Ze hebben toch geld zat met hun gas en olie. Ik denk dat Noorwegen nog meer en nog langer een agrarische samenleving is geweest dan bv. Nederland. Waarschijnlijk zijn de mensen pas recent in dorpjes en stadjes gaan wonen, want ik zie alleen maar nieuwbouw, alles van hout. Geen echt gezellige historische kern met een kerk, of een plein met horecagelegenheden. Allemaal niet. De kerk ligt vaak acentrisch of buiten het dorp. Tankstations vervullen vaak de functie van winkel, café, snackbar. Wel efficiënt, maar niet echt gezellig, als je het mij vraagt. De mensen vind ik in eerste instantie gesloten, groeten meestal niet spontaan, maar antwoorden je zeer vriendelijk als je iets vraagt. Ik zie geen geschreeuw, steeds beheerst gedrag, prettige rijstijl. Bezienswaardigheden passeer ik vaak onopgemerkt. Geen tamtam die wijst naar de vandaag door mij gemiste steencirkel en grafheuvel, terwijl die toch in de boekjes staan aangegeven als bezienswaardigheid. Ook mijn Olavsweg moet nog groeien aan populariteit: ongeveer 600 wandelaars per jaar. Dat is wat anders dan de 500.000 jaarlijks naar Santiago.
Vandaag is nationale feestdag. De meeste Noren, jong en oud, lopen in Noorse klederdracht en die dat niet doen is minstens gekleed in pak met kravat/ bind/sjlieps, wat natuurlijk das betekent. Omdat ze eeuwen lang zijn overheerst, hebben ze een sterk nationalistisch gevoel.
Zoals boven al gemeld, miezert het de hele dag. Zo weinig, dat je zou vergeten je muts op te zetten, maar zo lang, dat toch alles prietsje, pratsje nat wordt als je geen maatregelen neemt. Bij een tankstation in Lilehammer bestel ik een hotdog met mosterd. Gelukkig hebben ze hier vandaag èn morgen, zondag, nationale feestdag, hondenvoer, want ik was er helemaal doorheen. Echter alleen zakken van 3 kilo. Er bestaan er ook van 1, van 1,5 en van 2 kilo, maar niet hier. O.k. De door mij gewenste moeilijkheidsfactor maakt zich weer waar.
Ik kom langs een niet opvallende bron langs de weg, een Olavsbron (er schijnen meerdere Olavsbronnen te zijn), die genezende krachten schijnt te hebben. In Lourdes hebben ze daar heel wat meer spektakel rondomheen gemaakt.
De route gaat soms over moeilijk begaanbare bospaadjes, terwijl 50 m. lager een mooi, vlak pad loopt. Pelgrimmetje pesten!
Het dal is magnifique, maar ja, mijn 16 kilo bagage en de koude regen en wind, doen mij tegen het einde van de middag toch verlangen naar het einddoel, vooral tijdens die laatste kilometerslange klim naar een of ander wintersportoord.
Ik check in in het Nermohotel. Vraag een hütte en krijg een appartement in een houten bijbouw. Mevrouw, ik heb ook een hond. Dat is dan 50 E extra. Nee, vind ik te veel. Hebt u niet een garage, houtstal of iets dergelijks? O.k. dan, hij mag op het houten balkon blijven, onder een afdak. “Allè” dan. Ik heb zijn ligdeken en hondenjasje niet voor niks honderden km. meegesleept. En is er nog wat te eten? Het is 6 u. geweest en dan is de keuken dicht, maar ik zal eens praten met de kok. Terwijl alle gasten vertrekken, krijg ik om 6.30 u. nog een maaltijd met een verrukkelijke kalfsbiefstuk. Misschien moet ik mijn Schotse Hooglanders ook maar vervangen door Noorse kalveren. Wooow! Geen voorgerecht meer, geen nagerecht. Niet zij…n, 50 E! Juzzes, incl. een pilsje en een klein pakje nootjes. Ja, ik had als alternatief ook kunnen vernikkelen in zo’n houten doodskist, die ze hütte noemen, zonder eten, met morgen nog natte schoenen. Dan beter dit.
Over bronnen gesproken ,ooit eens een bron mee gemaakt waar je je ogen moest uit wassen ,dan kon je weer beter zien ,dat gedaan een meter verder lag er iemand op de grond ,dus wat moet je er nu van geloven ?
Harrie wat een kleurrijke huisje zijn het daar geeft het toch ondanks het miezerige weer toch nog iets vrolijks ,voor morgen wens ik je een droge en zonnige dag toe ,hou je taai gr Harrie,Marlies.
Zondags noeneke dan vandaag
Lekkerrrrrr.
Dank je wel Harrie voor de briefkaart voor je zeer geliefde sportclub (wel)74. Je weet deze zal als ingekomen stuk worden behandeld in onze jaarlijkse doeltreffende jaarvergadering. We volgen je voetstappen op de voet en weten dat je in een hoog tempo de Noordkaap gaat naderen. Wij mannen zijn beretrots op je voorbeeldfunctie en je doorzettingsvermogen ook al zeggen we dat natuurlijk niet hardop. Overigens je kaart kwam aan toen we nog met een afvaardiging van de club genoten bij Wim en Mariejeanne in de Ardèche. Loop niet te snel en geniet vooral van je trip.
Veel groeten DDD ’74
.
Ha die Jeu en andere weledele leden van onze illustere sportclub, inderdaad wilde ik zeker stellen dat in ieder geval één ingekomen stuk op de effectieve jaarvergadering zou worden ingebracht. Het lijkt wel op het inbrengen van spiraaltjes, maar zo bedoel ik het niet. Ik zal je raad ter harte nemen en genieten tijdens het trippen. Als mijn vingers hier weer eens bijna bevroren zijn, denk ik met welbehagen aan de warmhartigheid waarmee onze clubleden elkaar plegen te bejegenen!! Gr. Uit trollenland N.b. Sommige trollen doen mij denken aan leden v d club.
Mmmmmmm!
Hoe doe jij dat toch Marlies? Je wenst me goed weer en hup, ik krijg het ook. Gr.