Zaterdag 6 juni 2015 Steinkjer 34 km

Als je de bergen niet ziet, is dat door de regen op de lens

Hier hebben ze leuke brievenbushuisjes

Slechte zien door regen

Ondanks de regen bloemetjes in de oprit. Fleurige lui, die Noren

I’m siiiiinging in the rain… ( oud liedje)

Even pauze in goed geoutilleerde vissershut

Zelfs 3 chocobroodjes gevonden. Beetje klef

Tosca speelt in de regen in het meer

Weer versierd brievenbushuisje met trolachtig wezen

Trol- achtig wezen

Zon, zon, zon…!

Mijn campinghut, beter – hok

Als ik maar alles droog krijg

Tosca mag bij mij

Om 5 u. stond Brenton, de witte Keniaanse Amerikaan op. Nauwelijks gemerkt. Ik sliep door tot de wekker afliep om 8 u. Dat was ook nodig, want het was gisteren na twaalven en op zo’n afmattende reis heb ik mijn rust hard nodig. Geen zin om een kou te vatten door gebrek aan weerstand. Omdat bij slecht weer de capuchon van de poncho steeds over mijn ogen hing, kocht ik een cap met Stiklestad er op. Kunnen ze allemaal zien dat ik een echte pelgrim ben. Al is dat wel duidelijk. Geen mens loopt hier zo in de regen, alleen godsdienstfanaten zoals ik! Wow! Nooit gedacht.
Het was vandaag al vies weer vanaf de start. Continu regen, vaak plenzen en dan niet een bui, maar een paar uur lang. Om 1 uur was het 1,5 uur “droog”, dus niet aan het regenen, maar de paden en wegen waren waterstromen. Om half drie begon het weer en nu met wind tegen. Het leek wel of de wolken de anderhalve kalme uren wilden inhalen. Mijn armen waren nat tot de ellebogen. Via mijn hals trok de nattigheid naar mijn borst, de broek was een dweil en mijn voeten sopten in de schoenen. Omdat ik niet te veel wilde afkoelen pauzeerde ik nauwelijks en hield ik het tempo hoog. De pet met daarover de capuchon zorgden dat ik Noorwegen vooral goed onder me zag. Zo’n mooi land verdient toch beter weer. Ja, zeggen ze allemaal, alleen dit jaar is het zo. Tien gr. kouder dan normaal. Het zal wel. Ik probeer wat foto’s van de regen te maken, maar camera en lens worden nat, dus dat lukt slecht. Allemaal slechte foto’s door waterdruppels of condens. Bovendien dat sjorren aan mijn poncho maakt dàt wat nog droog is óók nat. In Ierland stond ik aan de baai van Galway, te kijken naar de bergen van Connomara aan de overkant. Een Ier zei: als je de bergen niet ziet is dat door de regen, maar àls je de bergen ziet weet je zeker dat het gaat regenen. En we kennen allemaal het grapje: het regende deze week maar één maal. Van zaterdag tot en met vrijdag. Lijkt allemaal van toepassing op Noorwegen, maar dan alleen dit voorjaar, als ik ze moet geloven.
Een leuk geoutilleerde pleisterplaats koos ik voor rustplek. Dat was na 2,5 uur lopen. Ik heb al meer van die schuilhutten gezien. Bedoeld voor vissers: met grilplek, houtvuur, stoelen met schapenvachten, vaak etenswaar. Deze keer waren dat 3 broodjes met stukjes chocolade in. Ik weet niet hoe oud ze waren. Een beetje klef, maar een hongerige maag, in de kou en nattigheid, eet alles. Foto’s.
Ik liep veel over onverharde wegen en over heel rustige asfaltwegen. Omdat er ook mensen van de Nederlandse Herdershonden Vereniging mijn blog lezen, wil ik nog even stilstaan bij Tosca. De godganselijke dag loopt ze in de plenzende regen. Rent door alle plassen, door de kletsnatte varens en velden, trekt mij de berg op, want bergop doe ik haar om die reden aan de lijn. Zelfs aan het eind van de route, als ik er 34 en Tosca wel 40 km op heeft zitten, trekt ze nog actief; blijft aandacht houden voor de omgeving, vooral poezen en andere honden. En als ik dan om 6 uur, na lang wachten op de komst van de campingbeheerder, eindelijk in mijn kleine minihut mag, dan laat ik haar nog een uur op de houten waranda opdrogen, in de kou (een stuk onder de 10 gr. C.,) vóór ik haar binnen haal. Niet kapot te krijgen. Nu is dat ook niet de bedoeling, maar ik moet ook zeggen, dat ik qua verzorging vaak geen keus heb. Zo heeft ze bv. afgelopen nacht weer buiten geslapen. Weliswaar droog, op een houten vloer, waarop ik een door Tosca vol gaten gebeten plate leg en ik doe haar een ook al kapot gebeten regendek om. Zo ver over Tosca, vooral voor Lia H. in Zeeland geschreven, waar ik Joep, onze hond thuis in Cottessen, van heb gekocht, 8 j. geleden.
Maar goed. Eindelijk om 17.30 u. op de camping. De receptie is open van 18-20 u. Ik drentel wat rond, om het niet al te koud te krijgen. Tosca wacht onder een afdak op een houten vloer, dóórnat. Ik krijg een minihut: 4×3 meter, zonder water, maar met een minuscuul electrisch radiatortje en een kookplaatje, echter zonder bestek of kommen. En dat voor 1,5 x de prijs van het pelgrimshotel afgelopen nacht in Stiklestad. Prijs-kwaliteitverhouding helemaal zoek. Ik weet niet hoe ik boven die radiator van 50 cm. alles moet droog krijgen, maar ik maak een begin. Mijn voeten worden koud op de onverwarmde vloer. En eten? Ik had boodschappen willen doen in de supermarkt 500 m. hier vandaan, maar dan moet ik weer al die natte plunje aan, die juist hangt te drogen en die wordt dan weer opnieuw helemaal nat. Intussen is het al 20.22 u. Van Francien had ik nog 4 maaltijdzakjes gekregen. Die maar alle vier tegelijk klaar gemaakt, in de hoop, dat dat voldoet tot morgen. En dan weer regelen. De volgende stad is Grong, ongeveer 100 km. daar wil ik over 3 d. zijn. dus morgenvroeg voor 3 d. eten kopen en meedragen, bij een niet al te beste weersvoorspelling. We blijven lachen. Welterusten.