Zaterdag. 17 jan. Buurtschap Fragne bij Sarzay. 15 à 17 km.

Ik ken een Elice!, van Ger, in Epen

Dit is ook een B@B, maar wel flink aan de prijs. Niet genomen

De hospes kwam even afscheid nemen en, wat waarschijnlijk belangrijker is, de betaling van 10 E in ontvangst nemen. De extra kosten voor verwarming schonk hij mij voor Mama Alice. foto. De voorspelde regen voor vandaag is vannacht gevallen. En zo hoort het ook. Vandaag is het redelijk zonnig. Tosca heeft, voor zo ver ik het heb gezien, een maximum van 3 muizen gevangen. Hij verslindt ze met huid en haar en gebruikt ze dus als bijvoeding. In een muis zit natuurlijk alles wat een organisme nodig heeft. Toch heb ik ze maar voor Tosca gelaten.
Ik loop door het relatief drukke dorpscentrum van Neuvy-St. Sepulchre en zag iemand lopen met brood. Niet vergeten, je moet nog inkopen doen. Dat kan nog vlak voor de eindbestemming, in Sarzay, volgens mijn boekje. Ik ga in het gehucht met kerk, Sarzay, een bar binnen. S.v.p une café au lait, très grande. Is hier een winkel? Nee, geen winkel. Wat nu? Ik heb nog eten nodig voor zat., zondag en maandag. Na het café ben ik maar de enige andere economische activiteit die ik waarnam, binnengestapt, nl. een restaurant en nog eens onnozel gevraagd waar ik brood kon krijgen voor 3 d. Nergens! Gelukkig was de baas zo vriendelijk mij een brood te verkopen voor 1 E. En dat was ook de bedoeling. Tevens de weg gevraagd naar mijn chambres d’ hôtes: nog 3 km. die kant op. Zelfde liedje dus als gisteren. Het is altijd meer dan in het boekje staat. Of door verkeerd lopen, of op deze manier, maar meer zal het zijn.
Uiteindelijk aangekomen bij Nederlandse José. Ze woonde met haar gezin in een boederijtje op het land. Je kunt dalijk in de auto mee inkopen doen. Woeppie! Onderweg vroeg ik José, waarom zij met man en 2 jonge kinderen Nl. jaren geleden hebben verlaten. Steeds min of meer dezelfde redenen: drukte, dagelijks file, daarom te weinig tijd voor het gezin, ruimte, reeds familie in Fr. die hun was voorgegaan etc. Maar ook zeggen ze allemaal, dat het heel hard werken is, geen vetpot en ik heb de indruk, dat velen God in Frankrijk nog net niet helemaal hebben ontmoet. Maar, zegt José, ik heb er geen spijt van. Tosca speelt buiten met hun twee honden. Meestal laat ik Tosca buiten tot etenstijd en daarna mag ze (soms) binnen slapen, altijd vastgebonden, zodat ze niks kan kapot bijten, nergens op kan springen. Leon loopt vrij rond in de tuin en moet nog een restje krachtvoer krijgen, wat ik onderweg had gekregen van die man met zijn dochter, die met de auto stopten.
Als ik tijd heb wordt dit straks vervolgd, maar ik moet nu eerst weer overnachtingen gaan regelen. Tot en met maandag is gelukkig afgesproken.

Planning: zondag 18 jan.: Neret bij Chateaumeillant. Is geregeld
Maandag 19 jan. Loye sur Arnon, 29 km. Is geregeld
Verder moet nog alles geregeld worden:
Voorlopige planning:
Dinsdag 20 jan. Charenton-du-Cher, 28 km. Nog niet geregeld
Woensdag 21 jan. Valigny (18 km) of wat verder naar het noorden. Niet geregeld
Donderdag 22 jan. Le Veurdre (22 km) of Saint-Pierre-le-Moutier (30km). In geval v St.-Pierre eventueel in refuge pelerin prive mme Arbez-Seguin 03 86 37 28 19. Niet geregeld.
Daarna zie ik wel weer verder.

De avond wordt weer gevuld met de gebruikelijke routine. Ik heb de dame van morgenavond gebeld over haar adres. Het zijn steeds de vrouwen die de verhuur doen. Opvallend. Morgen moet ik weer ergens aan het eind van een weggetje een pad in, dan door een weiland en dan zou ik er zijn. Lukt het niet, dan mag ik bellen. Maar, veel mobieltjes hebben op die plek geen bereik. Leuk hoor. Zorg voor de wiedehuppeldepup, dat je voor donker daar bent. Hoor je dat, Leon? Ook voor jou belangrijk, lieve stijfkop.
Van José soep gekregen, een lekker visgebak. Nooit eerder gehad. Ze legde me uit hoe het recept in elkaar zat, maar meer dan de bereiding van spagetti onthoud ik toch niet. Vier eieren kreeg ik kado. Zo kan ik wel weer een poos vooruit. Me gaan douchen, ook al om wat op te warmen voor de nacht. Ondergoed gewassen. Niet dat dat nodig is!! Maar ’t is een goede gewoonte. Dat douchen in een ijskoud hok en dan een koude slaapkamer in, in een koud bed, doet me denken aan de studententijd. De eerste 3 kamers die ik had hadden helemaal geen verwarming en in de huizen was überhaupt geen bad of douche. Onder het studeren verwarmde ik me met een straalkacheltje op gas. Aan de ene kant was je een beetje warm, aan de andere kant bloody cold, vooral ook omdat je stil moest zitten. Het raam moest open, want de kachel gebruikte de zuurstof op. Ik sliep met ondergoed aan, pyama, daarover trainingspak en dan de dekens. Dat was in de Frans Halsstr., Nijmegen, 1969, later ook in de Kanunnik Meijlinckstr. en op de Waalkade was het, geloof ik, al niet anders, nietwaar Ad en “And”? Kun je je nu niet voorstellen, dat een hele wijk, toen nog beschouwd als nieuwbouw, geen douches had. Veel mensen gingen naar het badhuis op de Daalseweg. Ik ging vaak sporten en douchte me daar, in het studentensportcentrum. Studeren, de leukste tijd van je leven. Toen twijfelde ik daar toch nogal eens aan. Daar moet ik aan denken in deze enigszins vergelijkbare situatie, hier in dit koude huis. Jong geleerd, oud gedaan.