Woensdag 15 april 2015 Schleswich 31 km

Lekker uitgerust. Tosca naast mij ( op de grond) in de kamer. Ik was even mijn “toilet” aan het maken, kom terug op de kamer, heeft het monster mijn eten uit de rugzak gehaald: kaas op, worst half op. Ik kon nog net de andere helft uit haar bek redden. Zal wel cervelaatworst met reesmaak zijn geworden. En ik had hier gisteravond nog wel gezegd, dat ik vanochtend geen ontbijt zou nemen. Op de weegschaal hier ben ik al een paar kilo minder dan thuis, maar dat kan natuurlijk ook aan de weegschaal liggen? Tja, dan heb ik nu dus niet zo veel te eten bij me: brood en een rest cervelaatworst. Misschien krijg ik vanochtend in de stad wel koffie, of ergens onderweg. Zo, nu vertrekken, 8.15 u.
Het is prima wandelweer: onbewolkt, maar vrij harde, kille wind. Flinke stukken liep ik over het fietspad langs een drukke weg. Niet echt geweldig. Maar de tweede helft van de 30 km. kon ik Tosca los laten. Ik liep over de Ochsenweg. Op nogal wat plekken stonden info-borden over de geschiedenis daarvan. Zie foto’s. Honderden jaren was er een voorjaarstrek van soms wel 50.000 ossen van het huidige Denemarken naar Hamburg. De ossen waren door de lange tocht meestal nogal vermagerd. De begeleiders, meestal 4 per 50-1000 ossen, liepen vaak blootvoets mee. Waar sliepen die mensen? Waar lieten ze ’s nachts die ossen? Prikkeldraad bestond nog niet. Hielden ze om de beurt de wacht? Hoe hielden ze de dieren gescheiden van andere groepen? Staat er allemaal niet bij. Dit soort vragen komen bij me op, omdat ik zelf wandel, eten moet zoeken voor mezelf, paard en hond, bescherming tegen het weer nodig heb. Boeiend.
Onderweg even chocolade gekocht als broodbeleg voor de middag en een koffie. De beheerder van het tankstation vond het zó gewelgig, mijn trip, dat ik de koffie gratis kreeg. Foto. Langs de route waren mooie picnichutten, die eventueel nog, bij goed weer, als overnachtingsplek dienst hadden kunnen doen. Foto. Op de ossenweg passeerde ik een groep huskys, die werden ingespannen voor een wagen. Of ik a.u.b. in een heel grote boog om ze heen wilde lopen. Helaas vergeten een foto te maken. Even pauze naast een os-achtige man, die me volop vertelde over zijn tochten naar Noorwegen. Foto. We passeerden een straaljagervliegveld, mogelijk militair. Indrukwekkend, dat stijgen en landen, maar wel een oorverdovende herrie. Al weer foto. Onderweg nog een foto gemaakt van een steen met rhunetekens, volgens het infobord een rudimentair soort schrift, o.a. gebruikt door de Noormannen. Had ik nog nooit gezien. Zie foto.
En nu zit ik weer alleen in de jeugdherberg van Schleswich. Er schijnt nog een Nederlander te zijn, maar die heb ik niet gezien. Verder niemand. Omdat ik Tosca heb, kreeg ik een kamer in een bijgebouwtje, want in de herberg sind keine Hunde gestattet. Het is al 7 uur. Ik moet deze blog snel afkrijgen, want ik heb maar een paar uur internet en dat alleen maar in het hoofdgebouw van de jeugdherberg en de beheerder wil weg gaan. Dan mag ik hier wel blijven i-patten, maar ik moet ook nog lopen naar het centrum om yammie yammie te zoeken. En Tosca moet nog eten. Ze ligt in mijn kamer bij te komen van de lange dag. Nu ik nog. Morgen naar Flensburg, Flensbed Hostel & Boarding house voor backpackers in de Bahnhofstr.: 32 km. Tosca ook welkom. Overmorgen, vrijdag dus, ga ik de Deense grens over. Hoop dat die Denen wat Engels praten.
Nog even uitleg over waarom ik steeds selfies maak. Eerstens, als aanduiding dat ik de reis ook inderdaad zelf maak. Foto’s kun je overal vandaan halen en op de blog zetten, maar mij niet! En een selfie is sneller dan steeds poseren voor de zelfontspanner. Wel moet ik steeds zorgen dat ik het licht niet tegen heb, dus meestal kijk ik tegen de zon in. Daarom de spleetoogjes, al zijn mijn ogen, geloof ik, zowiezo al niet van die grote, ronde, helblauwe kijkers. Who gives a damn.