image
Passeren v d poolcirkel. Wordt blijkbaar niet veel ophef over gemaakt
De muggen zijn voor mens en dier een gesel
Heideachtig landschap en veel moera
Tosca amuseert zich met een gewei
Rendierkudde. Uiterst opwindend voor Tosca
Geleidelijk meer sneeuw
Heideachtig landschap en veel moera
Samenhut met een rendierjager!
Hier zetten we de tenten op
Nog 70 km. naar de volgende nederzetting, Kvikkjokk. Zou ik dat doen in twee dagen? Er staat 3 d voor. Drie dagen betekent nog twee keer tenten. Door de wind heeft het tentdoek de hele nacht luid geklapperd. Jan bleek daarom ook al slecht te hebben geslapen. Dus het ligt niet aan mijn manier van tent opzetten, redeneerde ik. Gistermiddag had Tosca er al schoon genoeg van. Dus onnodig een nacht extra in de tent slecht slapen? Wat doe ik? Nog twee dagen (lange etappes) of drie dagen (kortere etappes, maar strakkere voedselrantsoenen)? Gisteravond had ik wel zo’n beetje de pijp leeg en Tosca gisteren ook. We zien wel hoe het vandaag opschiet en dan beslis ik. On verra!
Deze dag zou een van de zwaarste zijn. Dertig km. hooggebergte, moerassen, muggen, sneeuwvelden, waar je in weg zakt, gebieden met grote rotsblokken, waar je van rots tot rots moet proberen te stappen of klauteren en dat met een jonge hond aan de lijn. Soms hopeloos. Als ik Tosca los laat en ze zou achter een rendier aangaan, heb je kans, dat ze haar neerschieten. Vandaag komen we bij het hoogste punt, boven de 1000 m. De boomgrens ligt op 800 m. En daarboven ligt nog hier en daar sneeuw. Gelukkig hebben we gisteren al de eerste vijf km. van deze etappe gedaan en vanmiddag zijn de laatste kilometers per boot. Dus dat verzacht de pijn.
Gisteravond had ik de pijp goed leeg en Tosca gistermorgen ook. Omdat we drie dagen boven op de hoogvlakte kamperen, moet ik voor 4 d. eten voor Tosca en voor mezelf meenemen. Dat betekent 8 kg extra meezeulen.
Ongewassen, ongeschoren gaan we op weg. Niet dat dat zo erg is, want men zegt, dat muggen niet houden van mensenzweet, hoewel ik zelf de tegenovergestelde ervaring heb. Het is relatief warm weer: een graad of 17 in het dal en de Laplandse muggen vieren kermis. Hele zwermen om ons heen. Tosca’s buik is, zoals de meeste vrouwenbuikjes, niet erg behaard, dus ze werd daar zo ongeveer lek gestoken. Ik raakte mijn muggen- hoofdnet kwijt. Ik moest me zien te redden met een heel klein flesje muggenolie, dat ik voor alle zekerheid, als extra, had meegenomen. Eerlijk delen Tosca en ik het beetje dat er in zit. Maar of dat voor 4 d. Genoeg is? Alles is op rantsoen: eten, muggenolie, beetje chocolade, beetje kaas, brood, worst en c’est ca.. Het is steeds een afwegen van enerzijds meer energie meedragen en anderzijds het gewicht zo laag mogelijk houden.
Twee uur na ons vertrek geeft een scheef hangend bordje aan, dat we de poolcirkel passeren. Blijkbaar no big deal. Tant pis. Foto. We liepen verder door de moerassen, tot er helemaal geen pad meer te zien was. Ik liep 10 min. vóór Jan. Hier zou ik dus reddeloos verloren zijn. Maar hopen dat Jan dezelfde route loopt als ik, want anders heb ik een groot probleem. Hier is in de verste verte geen bebouwing of bewoning. Ik begon al terug te lopen, maar, tot mijn grote blijdschap, kwam Jan in de verte uit het struikgewas. Jan heeft nl. een gps, die perfect de route aangeeft. Ik heb er ook een, maar de batterijen waren op de een of andere manier niet goed opgeladen, dus… leeg. Ben ik even blij dat ik niet alleen loop, hier in die van God verlaten wildernis. Ik wil geen tweede Ötsi worden. Als je hier verdwaalt, ben je nog niet zo gauw teruggevonden, getuige de vele skeletten die ik zag en waarvan Tosca botten vond. Ik schrijf die voor het gemak maar toe aan rendieren, maar wie weet?. Het landschap is echt adembenemend, maar dan in twee betekenissen. Ik zou het niet willen missen. Ik hoop dat Tosca het volhoudt. Van half juli tot half augustus is de muggenplaag het ergste. Juzzus, Mária, Joezef. Wordt het dan nog erger? We kunnen alleen rusten boven de boomgrens, maar daar onder word je óók moe.
Wanneer we tenslotte weer boven de muggenvrije boomgrens komen, blijkt Tosca weer de oude: trekt weer als een paard, vooral sinds ze de kuddes rendieren ziet in de verte. We lopen langs een traditionele aarden wigwam, waar vroeger de Samen in overnachtten. Maar die was te smerig om daarvoor in aanmerking te komen. Foto.
Wat biste toch begos, ouwe gek. How pin!
Geef uw mening