27 December 2014. Roquefort 18 km

Zaterdag.
Gisteren pas in bed om 01 u. in de nacht, vooral wegens de late aankomst, 23.45 u., van Servé. Dus vanochtend maar ietsje later opgestaan dan gewoonlijk. Het regende dat het goot, dus vooral geen haast maken. We hoefden toch maar 18 km. naar Rockefort. Het gemiddelde is 25 km. per dag. Eerst maar eens in de bar lekker een croissant met koffie. Daarna zal de regen wel minderen en gaan we Leon bepakken. Leon! Weg! Touw lag er nog. Het was niet gebroken. Nergens een Leon te zien. Is het touw doorgesneden? Neen. De zelfde rafelige uiteinden als altijd. Veel keutels, dus waarschijnlijk is Leon toch de nacht hier geweest. Sporen van een auto in het gras, precies tot aan Leons boom. Toch geklauwd (gepikt)? Servé de ene kant op, ik de andere, van de vele kanten die mogelijk waren. Normaal blijft hij staan op een plek met veel gras. Van de andere kant, er was veel verkeer en hij kon in angst een paar km. verderop zijn gehold. Niks gevonden. Na het passeren van de stierenvechtersarena draaide ik om. Ook Servé niks. Het bleef pijpenstelen regenen en mijn voeten sopten al. In een redelijk bevolkte streek zoals hier kan zo’n paardje toch niet onopgemerkt blijven. Dan maar terug naar de bar. Politie bellen. Na een hoop gebel, kreeg de 4e persoon, die zich ermee bemoeide eindelijk iemand van de gendarme aan de lijn. Stap maar in, zei die, een paar km. verder staat Leon bij iemand achter het huis. Zucht! Op weg naar Leon vroeg de Fransman of ik de arena had gezien. Hij duwde al op de rem om om te draaien en mij erheen te brengen. Ik had op dat moment wel wat anders aan mijn hoofd. Trots vertelde hij van alles over het gevecht, waarvoor geen stieren, maar steeds een koe wordt gebruikt en die niet wordt gedood. Bent u dan matador? Nou, dat weer net niet. Vindersloon wilden demensen in de bar niet. Dan maar gewoon laat vertrekken vandaag.
De rugzakken hadden we een paar uur eerder al buiten gezet met een afdekzeil erover. Dat was grotendeels afgewaaid en de zakken waren goed nat. Vooruit met de schuit. In de nog steeds stromende regen vertrokken we. We liepen constant over stille asfaltweggetjes en de route was steeds makkelijk te volgen. Het was wel heel grote schoonmaak bij de engeltjes daarboven, want het regende tot 15 u. Toen 30 min. niet en vervolgens werd de duiveltjeskermis hervat. Hoewel ik het op het randje van koud had in mijn natte, dunne zomerbroek en doorweekte handschoenen en sokken, was het toch gezellig praten met zoon Servé over van alles en nog wat. Onderweg was nergens een café of andere droge rustplek, dus zonder eten, op een stuk chocolade na, liepen we door naar ons einddoel: Roquefort en daar regelrecht naar de bar. Wij zijn de pelgrims die vanmorgen hebben gebeld. Zonder enige vragen of omhaal kregen we van de barjuf de sleutel van de herberg en we installeerden ons 200 m. verder in de refuge. Tosca op een deken in het voorportaal, Leon aan zijn touw en nu eerst alles droog zien te krijgen. Nu is het 17.30 u. Leon wordt omgeplaatst op vers gras en dan terug naar de bar voor het versterken van de inwendige mens, voor de warmte, voor wifi. Kijken naar het weersbericht, onderdak plannen voor morgen etc.