Na inspectie van hooglanders, wisent, poezen en honden, maar weer de stoute schoenen aangetrokken en op hoop van zegen op bezoek bij Jan J. Ik ken twee Jan J’s in hetzelfde dorp. Eén JJ is bij de sportclub, maar die bedoel ik niet. De andere JJ trok vergelijkingen tussen mijn reis en het Joodse volk, dat trok naar het beloofde land en met vertellingen uit het Nieuwe Testament, zoals de weg naar Bethlehem per ezel. Ik kan die verhalen nu wel een ietsepietsie beter invoelen dan vóór mijn tocht. Nog gehad over de fundraising voor Mama Alice. Wellicht goed om ook de organisatie de Wilde Ganzen in te schakelen. Als je voldoet aan hun voorwaarden, schenken die ook vaak een aanzienlijke financiële bijdrage.
Na bij JJ te hebben bijgepraat, verder naar Ruud B, de man, die morgen een van de overgeslagen etappes met mij mee gaat inhalen, samen met Marjan. We rijden dan België in en starten in het mooie plaatsje Theux, vlak bij Verviers en lopen dan een kleine 20 km. richting het beloofde land. Overmorgen gaan we dan weer de volgende overgeslagen etappe inhalen. Lekker stappen in de regen. Wordt vast leuk. Hoe meer we afzien hoe beter de koffie en zo smaakt.
Toch wel leuk om weer thuis te zijn. Zo kwam ik in Ieëpe (Epen, “bronnenland”) d’r Run, omringd door enkele dames, tegen. D’r Run is een bijzonder mens. Nadat d’r Run pensioneerde bij het Belgische leger, verloor België al snel de Congo. Even “gewazzjeld” (discussieren op hoog niveau) en weer terug, door de hagel, de regen, over de glibberige modderpaden tussen Kuttingen (zo heet het echt) en de Geul, naar huis, samen met hond Tosca.
En daar weer voorbereiden voor het volgende deel van de route: Nog maar 4,500 km te gaan. 3000 Km. zit nu er op.
Ik denk er steeds meer over om Leon, het pakpaardje, achter te laten in Denemarken, als ik de Oostzee over moet steken naar Zweden. Tot daar wil ik doorgaan mèt Leon. Ook al, omdat ik vind, dat in Denemarken het vasteland van West-Europa van zuid naar noord is overgestoken. Dat traject maakt dan een mooi geheel. Voordeel van Leon te laten ophalen in Denemarken is, dat ik dan wat sneller vooruit kan, hetgeen hard nodig is, want ik moet 3 weken eerder dan gepland (18 okt.) op de Noordkaap zijn, wegens intreden van de winter daar eind sept. Bovendien heeft de zorg voor de dieren me elke dag erg veel vastgekluisterd aan de I-pad, in verband met onderdak zoeken en met speuren naar niet drukke routes. Nog een nadeel van het paard is dat ik veel meer moet meenemen, o.a. een grotere, zwaardere tent, waarin behalve ik en Tosca, zadel, tassen enz. passen. En dan nog een belangrijk voordeel van het trekken zonder paard: het doorkruisen van moerassen, bergpaden, vele bruggen en knuppelpaden in Lapland, het roeien over meren, is niet meer onmogelijk. En, ook heel belangrijk: ik wil ook wat meer tijd voor de sociale aspecten van de tocht. Tot nu stond dat onderdeel erg onder druk wegens de zorg voor de dieren. Het was waarlijk een pelgrimage tot nu toe. En ik wil ook de kans krijgen, om eens goed te kijken naar die zwetende Zweden, norse Noren en lijpe Lappen/Lapsen, alnaargelang! Meer tijd voor sociale contacten vind ik ook een noodzakelijk onderdeel van deze reis. Van de andere kant moet ik zonder paard Leonke zelf de hele plunje gaan dragen. Vaak proviand voor mezelf en voor de hond voor meer dan een week meedragen. Als je weet, dat Tosca 1 kg per dag vreet, kun je uittellen, wat ik dan weer extra moet gaan meeslepen. Maar goed, ik zie wel de komende weken. Een hospita bood al aan om draagster te worden, maar juist die zag ik niet zitten. Ik verheug me al op de 650 km. Noors bergland die overlapt worden op de Olavsleden, het Olavspelgrimspad van Oslo naar Trondheim, het meest populaire pelgrimspad in Scandinavië. Wie doet mee? En het bijzonder mooie Koningspad, de Kungsleden en Nordkalottleden, een 1000 km. lange route door Lapland. Moet blits worden. Wie loopt mee? Bv. vanaf het bekende Abisko naar de hoofdstad van de Lappen, tegenwoordig Samen genoemd, de stad Kautukeino. Opzoeken! Cool, kits, vet, gaaf, blits, of, zoals men dat tegenwoordig noemt in Duitsland, “supergeil, gell”. Bedtijd.
Harrie Huijben pony en hond
Hoi Harry,
Ik.volg je reis al een tijd. Erg leuk om te lezen allemaal en ook nog voor een goed doel!
Even wb de dieren; Leon laten ophalen in Denemarken is een goed plan. Het is voor een paard niet makkelijk in de Scandinacische bergen. En vergeet ook de muskieten niet, Leon zal er gek van worden en je hebt daar ws geen mogelijkheid om m binnen te zetten.
En dan Tosca en haar eten.. Als ze dit nu eens zelf gaat dragen? Er bestaan ook hondenrugzakjes, daar past best wat in. Dat zou ze moeten kunnen met zo’n superconditie!
Voor nu wens ik je nog een paar dagen loop plezier in de Ardennen en veel succes met het voorbereiden van deel 2!
Groetjes!
Welkom thuis, Harrie. En veel succes met de nieuwe voorbereidingen.
Wat een prestatie 3000 km al afgelegd in een best korte tijd als je terug kijk knap hoor petje op 🙂 .
Ze zullen wel opgekeken hebben dat je ineens voor de neus van je dierbaren stond ,en nu ga je de overgeslagen route toch weer lopen ,wat een doorzetter .hou je taai gr Harrie,Marlies.
Leuk dat je dit weekend thuis kon zijn met de verjaardag van Sonja.
Wat een reis ! elke keer als ik eens stukje lees, valt mijn bek open..wat een afstanden en ontberingen..maar wat een prestatie!
We zijn benieuwd naar het volgende traject.
Groet Jan & Leonie
Den Haag
Beste Hanneke, bedankt voor je suggesties wb de hondenrugzak. Weet alleen niet of ik in de korte tijd dat ik thuis ben een site vindt, waar je die bestellen kunt. En fijn dat je meedenkt over te paard trekken door Noorwegen. Gr., Harrie
Merci,merci. Tot binnennkort.gr.
Als je maar de ene voet voor de andere blijft zetten, kom je op de lange duur een heel eind. In principe niet zo moeilijk. Gr.
Jullie avontuurlijke reizen zijn ook niet voor de poes. Leuk dat er nog een beetje gekke mensen zijn. Gr