Donderdag 13 nov. 2014 Calzada de Béjar 12,3 km. excl. paar km. omlopen

Cañada, eeuwenoude veedrift, vooral voor schapentranshumance

Cañada, eeuwenoude veedrift, vooral voor schapentranshumance

Nog eens cañada, historische schapenroute

Nog eens cañada, historische schapenroute

Moderne cañada, brrr!

Moderne cañada, brrr!

Rob wordt herinnerd aan zijn oude poesje

Rob wordt herinnerd aan zijn oude poesje

Herberg Calzada de Bejar met groep fietsers uit Minorca

Nog eens de eetzaal voor de "noon", nu van binnen naar buiten

Nog eens de eetzaal voor de “noon” (middageten), nu van binnen naar buiten

Platte vuursalamander

Platte vuursalamander

Omdat ik nog steeds voor lig op mijn programma volgens Paulien, en ook omdat het weer erg onstabiel is hier in de bergen, vandaag maar weer een korte route. Bale, bale (Spaans voor “goed zo”). Ik verlaat me voorlopig maar helemaal op Paulien. Wel makkelijk na weken lang, tijdens het wandelen, te hebben moeten denken aan de infrastructuur: heb ik genoeg te eten en drinken voor mezelf, voor de dieren, hoe komen we aan onderdak, overbelast ik de dieren niet te veel, is het verantwoord om Tosca hier los te laten? Moet ik geld pinnen en waar? Zou ik de aanstaande loopsheid van Tosca wegspuiten of maar al die onjehoebelde (ongeciviliseerde) megamonsters hier en el campo (in het veld) riskeren etc. etc.
Vandaag constant door een lieflijke vallei gewandeld, in een bouwval gepicknikt tijdens de regen. Het ding kon ieder moment instorten, maar we hebben het gered. Foto. Gelopen over een mooie, eeuwenoude cañada, veedrift, meestal gebruikt voor rondtrekkende schaapskuddes, de transhumance genoemd, en vaak ook samenvallend met onze Via de la Plata. Op de weg een overreden vuursalamander. Komt in Nederland alleen voor in omgeving Cottessen-Camerig en Bunderbos, maar door een Europese schimmelziekte zeer zeldzaam geworden in Z-Limburg.
Paulien spreekt vloeiend Spaans en had al een herberg besproken voor vanavond, waar ook plaats was voor Tosca en pony Leon. Dan is er vandaag gelukkig even tijd voor filmen. Daarvoor moet nl. eerst de regendeken van Leon helemaal losgemaakt worden, een tas uitgepakt, filmcamera uit de speciaal daarvoor gemaakte gereedschapskist en naderhand weer vice versa. Mucha trabajo, veel werk. Ik wil graag naar de enige wifi café hier in het dorp van 82 inwoners, om mijn blog te schrijven. Maar eerst moet ik hier in de herberg wachten tot de eigenaar van de paardenstal voor vanavond thuiskomt van zijn werk. Intussen ligt Tosca dan een paar uur buiten de albergue aan een steeds kortere riem te wachten. Zij doodt de tijd door opgerold te dromen, waarschijnlijk over al die megamacho’s, die haar zo interessant vinden.
De aangeboden stal was een tochtige garage met onbedekte cementvloer en zonder voer. Dat doe ik mijn 2 dierlijke metgezellen niet aan. Dan moeten ze maar in de regen in de wei blijven. Daar kan paardje Leon zacht liggen, staat een massa voer en staat hij ook wel een beetje uit de wind. Regen moet hij dan maar voor lief nemen. Tosca ligt weer op de stoep van de herberg, vastgebonden aan een kort touw, maar wel onder een afdak. Ik heb haar een hondendekentje omgedaan en dan moet het maar gaan. Als die 5 Spaanse fietsers uit Minorca die ook in onze herberg zitten, pitten, kan ik misschien

Late aankomst gisteravond in Calzada de Béjar

Late aankomst gisteravond in Calzada de Béjar

5 fietsers uit Minorca, waarmee we de herberg deelden

5 fietsers uit Minorca, waarmee we de herberg deelden

Calzada ''s morgens op 13 nov. In de regen

Calzada ‘morgens op 13 nov. In de regen

Calzada, mooi oud minidorp

Calzada, mooi oud minidorp

Regenachtige Middagpauze in bouwval

Regenachtige Middagpauze in bouwval

Tosca weer binnen smokkelen. Eens vragen hoe laat de waardin morgenvroeg terugkomt. Voordat het eten om 20 u wordt geserveerd in de herberg nog even naar de plaatselijke bar gegaan voor wifi. Wifi werkt daar vandaag niet. Wel was in de café de man van de garage voor het paard, welke garage ik dus niet geaccepteerd had. Ik hem een pilsje getrakteerd voor zijn welwillendheid. Hij mij een teruggegeven. Paulien wilde ons pacharan laten proeven, Spaans anijslikeurtje. Met de 67-jarige buurman aan de tapkast gemoeld over zijn jaren in Duitsland.
A gen dush (aan tafel) werd verbroederd vandaag met 5 fietsers uit Minorca, uiteraard wijn bij ’t eten en daarna met zijn allen om de open haard. Daar werd ons een likeurtje van de streek gepresenteerd, eikellikeur. Eigenlijk bedoeld voor Spaanse eikels. En ik wilde vandaag geen alcohol. Je bent pelgrim of je bent het niet. Of toch maar mijn boekje te buiten gaan? Vooruit dan. Ik moet toch ook zonden kweken voor Santiago. Na het eten gingen we samen met de Spaanse eikels op de foto. Rob heeft heimwee naar Joep (zijn ouwe poesje). Wil daarom bellen naar Betty’s poezenasiel hoe zijn Joep het maakt. Ik ben ook bezorgd, maar om mijn teefje en mijn ruin. Zo was het toch weer een geslaagde dag.

Reacties

  1. Wat leuk dat jullie Spaanse eikels hebben gezien. Gr Harrie,Marlies.

  2. Smaken die Spaanse eikels net zo lekker als de Limburgse??

Geef uw mening

*