Dinsdag 24 febr. 2015 van Theux naar Henri-Chapelle, 28 km

De ochtendstond heeft goud in de mond. Ik keek naar buiten. In plaats van goud dikke sneeuwvlokken. Om 8.30 vertrokken Marjan, Ruud en ik, samen met Tosca, in de auto naar Theux. Mijn doel was om een van de overgeslagen etappes in te halen. Je weet hoe dat gaat met de dorpsklap: heb je een etappe overgeslagen, dan zegt iedereen: zo kan ik het ook, met foetelen. Dat het gaat om een paar tientallen km. van de 3000 die is afgelegd, wordt dan vergeten. En dat ik vele etappes extra heb gelopen, door al het verkeerd lopen, wordt niet meegerekend. Dus vandaag een inhaaletappe.
De sneeuw was allang weer weg. De wandeling liep eerst over een drukke toegangsweg tot aan de rand van Verviers. Daarna over modderige bospaden met veel poelen en hier en daar nog wat natte sneeuw, maar ook over stille binnenweggetjes naar het mooie historische centrum van Limbourg. Wat is hier nog veel te restaureren. Desenalniettemin (wat een woord!) is de hoofdstad van het oude hertogdom Limburg nog steeds een bezoekje waard, met zijn leuke pleintje, resten van omwallingen en grachten.
Typerend voor het gebrekkige onderhoud is de foto van het kruisbeeld. Lijkt wel deel 2 van de mop van Spijkers van v. Leeuwen. (zie dond. 19 febr. voor deel 1)
Naast het plaatsje Limbourg ligt het plaatsje Dolhain. Voor mij interessant, omdat dit de achternaam is van mijn moeder. Na 3,5 uur non stop lopen streken we neer in het enige restaurantje dat open was. De slagroom in onze cappucino was zo stijf, dat de klontjes suiker er niet doorheen vielen. Later bleek zelfs het lepeltje er rechtop in te blijven staan. Zie foto’s. Zo’n cappucino heb ik nog nooit gehad. Marjan is een sportvrouwe van kaliber. Wat een stappen en wat een tempo. Ik heb haar maar niet gevraagd om draagster te worden i.p.v. Leon, want dan moet ik dubbel zo hard lopen. Wie weet biedt ze het spontaan aan. Aangezien de meeste wereldproblemen in vorige gesprekken met anderen al waren opgelost, althans in theorie, konden we ons wat mondiale bedreigingen betreft beperken tot zwerfvuil langs de weg en vervuiling in het algemeen. Ruud stelde voor, dat iedereen 2 stuks zwerfvuil zou oprapen en ons land zou weer schoon zijn in een mum. Ik weet niet hoe lang een mum is, maar het is te proberen.
Na de lunch in Limbourg was de planning om door te lopen tot Baelen, maar dat was nog maar 4 km. Dus gingen we na Baelen nog een km of 5 door naar Henri-Chapelle, waar Marjans liefste ons kwam ophalen, om weer naar het startpunt van vanmorgen in Theux te karren, waar Ruuds auto was geparkeerd. Weer een mooie dag geweest, met bijna niets van de voorspelde regen en met het vooruitzicht op morgen weer een “nuje sjunne daag oeë de muuës nog nuuks a gedoeë hant. Waar heb ik dat ook weer van? Wie de schoen past…