Francien op typisch Noorse zomerdag
Reclamefoto’s voor vakantie in Noorwegen
Bijna bij café in oude station van Hommelvik
Lunchpauze in oud station van Hommelvik
Korte pauze in Hell. We voelen ons echte Hell’s Angels, vooral Francien
Binnen in oude station, bruin café
Nog 500 m. naar herberg Ermsgard
Aankomst herberg Ermsgard
Ingang van onze herberg
Levende vlechthaag, zoals bij dochter Marieke
Gisteravond spaghetti met brood. Francien heeft haar kaak gebroken 2 w. geleden en kan dus niet kauwen. Voor mij betekent dat o.a. dat ik de halve kilo gemengde noten alleen moet opeten, wat ik niet erg vind. Omdat we gisteren maar 14 km. gelopen hadden, was Tosca niet moe genoeg. Ze lag onder het balcon van ons motel, droog, maar verveeld te wachten of ze ’s avonds naar binnen mocht. Na een paar uur gaf ik haar een deken om op te liggen. Die werd snel vol gaten gescheurd. Voor de nacht haalde ik haar naar binnen en ze liet haar ligdeken verder met rust. Zou ze vannacht de gordijnen verscheuren? Ik bond haar vast vlak naast mijn slaapbank, zodat ik bij onraad direct kon ingrijpen. Vanochtend was alles comme il faut. Wat een makkelijke hond toch.
De ochtendstond heeft goud in de mond. Onbewolkt. Zoals op alle promotiefoto’s van Noorwegen. 24 Km., vnl. over fietspaden langs de weg, vlak langs de zee. Mijn moeilijkheidsfaktor, vriendin Tosca, was redelijk volgzaam. Waarschijnlijk heeft ze gedacht: als ik niet moeilijk kan zijn voor Harrie, dan maar voor Francien. Tosca speelde het klaar om Francien dusdanig voor de voeten te lopen, dat Fr. viel. Op haar voorhoofd, zodat haar gebroken kaak een opdoffer meekreeg en een flinke bult boven haar li-oog ontstond. Maar zoals een echte Degens (haar mans naam) stond ze snel op en vervolgde haar tocht. Zo word je ongewild pelgrim. Het pad van een pelgrim gaat niet over rozen.
Al vroeg, om 4 u., meldden we ons op Ersgard. We konden kiezen uit de pelgrimshut, 150 m. verder in de rimboe, zonder electriciteit of water, maar met houtkacheltje, of een appartement met alles er op en er aan in een bijgebouw. Het werd dat laatste. Tosca in een garage met uitzicht op de “plei” ( binnenplaats). Dat leverde weer flink wat geblaf op naar de 4 poesjes van de bazin.
Verder geen calamiteiten vandaag. De gebruikelijke avondvulling: eten maken, blog, planning route: zijn er morgen en overmorgen winkels? Nee dus. Wil je bikken, dan meeslepen die zaak. Sms-en en intussen wat vertellen, douchen, kleren wassen, bauseke doen (slapen). Morgen naar Borås, woensdag naar Markabygd, donderdag Munkeby of direct door naar Stiklestad. Anders vrijdag Stiklestad.
Nou Harrie,je heb wel een flinke bagage om mee te sjouwen ,kun je nu je zus erbij is ook eens foto’s van de andere kant nemen ,zowel van je rug 🙂 hopelijk heeft Francien niet al te veel last van het opgezwollen oog ,had je eigenlijk gelijk een Noorse kroon op moeten leggen ,maar dat wist jij natuurlijk zelf ook wel dokter .
En wat Tosca betref kort houden ,als er iemand met je mee loopt ,nu hoor ik je denken !!!! Ja mam 🙂 .
En nog even over het hekwerk dat is toch wel heel kunstig in mekaar gevlochten ,zo heeft ieder land tich zijn eigen bezienswaardigheden .
Weet je wat ik ga op goolgeaerth op de plaatsen waar jij bent ,en kan dan verschillende belangrijke punten goed bekijken ,zo ook de fietslift in Thronheim waar je bent geweest ,hadden ze een video van gemaakt ,heel vernuftig hoef je geen electrische fiets aan te schaffen .
Zo dat was het zo’n beetje wederom voor morgen een stralende dag gewenst ,wel zonder ongelukjes svp hou julli taai gr Harrie,Marlies..
Hoi Marlies, nu nog wat bet weer en alles is o.k. Gr.