Dinsdag 17 febr. 2015 Oignies-en-Thierache 30 km

Veel voorbeelden van Ardenner bouw: met Ardenner breuksteen, zware, blauwstenen, ook wel Namense steen of arduin genoemd, raam- en deurkozijnen, resp. -posten en op de hoeken van de muren grote hoekstenen van verschillende grootte. Foto. Tosca heeft weer de dubbele afstand afgelegd. Ze ligt nu, met een gevonden runderrib, in een garage. De hoefijzers hangen hier met de opening naar beneden. In Europa schijnt een min of meer horizontale lijn te lopen, waarboven de hoefijzers verkeerd om(!!)hangen. Boven die lijn, die in Nederland wordt gevormd door de grote rivieren, is de opening boven, ” omdat anders het geluk er uit valt”. Beneden die lijn doet men niet de moeite om 2 spijkers te gebruiken. Met gebruikt slechts een spijker en daar is de opening dus aan de onderzijde. In Nederland is er discussie over, hoe om het ijzer moet hangen, net zoals er dicussie is over Sinterklaas. Maar dat komt weer door die scheiding tussen noord en zuid tgv de rivieren. In België en Frankrijk hangt het ijzer met de opening naar beneden en daar zullen ze best ook wel gelukkig zijn, op zijn tijd. Foto. Ook nog een foto van een van de vele kastelen. Elk dorp lijkt wel een kasteel te hebben. Foto. Ook nog een foto van hoe gemakkelijk je de route mist, omdat de routemarkeringen klein zijn, vaak maar éénmalig aangegeven en soms zijn de kleuren verweerd.
Veel zumpetige ( moerassige) bossen. Een 80-jarige man wees me een alternatieve route door het bos en liep een stuk mee, totdat, ja,ja… de gymclub in beeld kwam. Na het nuttigen van een paar Ieëpener dröpkes en de overhandiging van een T-shirt met aan de ene kant de naam Harrie (zo heet ik) en aan de andere kant de initialen (dus niet geni(t)alien) van de sportclub. Mij werd schielijk verdutst dat ik niet gymclub mag zeggen, maar dat we een SPORTclub zijn. Bij gym denk je aan draaien met de handjes en wapperen met de armpjes en aan ballonnetjes naar elkaar werpen. Liever doen we de de realiteit enig geweld aan door ons sportclub te noemen.
Jan, voorzitter, die technisch boven het gemiddelde lijkt uit te steken, neemt de filmcamera over en legt de meest saillante details vast. Totdat na 45 min. of zo blijkt, dat hij filmt met de camera verkeerd om. Dus alleen zijn eigen, overigens zeer markante, kop staat er op. Nu is de vraag of dit jammer is.
Het paard wordt gestald in een manege in Rue de Fir in Oignies-en-Thierache, waarna wij per auto verder rijden naar het 5 km verder gelegen hotel in Haybes.
Na paard en hond goed ondergebracht te hebben, wordt, zonder ruzie, gegeten en daarmee mijn enige dagen vakantie ingezegend. We wandelen nl. wel de komende 3 dagen, elke dag verder naar huis, maar ‘savonds komen we met de auto steeds weer in Haybes hotel St. Hubert terug. Na 3 d. word ik dan weer los gelaten op het meest noordelijke punt dat we bereikt hebben en mag ik weer alleen verder stievelen.
Ik ben moe, adië wah (tot ziens in de zuid-oosthoek).