20 september 2014 al weer. Bezoek aan herder Ger. Abces elleboog gaat vooruit. Wauw

Gisterenavond laat bij collega M nog allerlei zakelijke dingen geregeld. Ik had al gegeten, maar daar kreeg ik nog een bord vol frieten, lekker vlees, limonade en pils. Wow, het leven heeft zijn goede kanten. Bijtijds op op zaterdag. Ik moest eerst katten, honden en paard verzorgen. Daarna mezelf, al heb ik niet zo veel verzorging nodig, en daarna met de aanhanger naar Voerendaal, om er een kleine aanpassing aan te laten maken. Van te voren nog een hondenriem afrekenen in Klimmen. Dat ging dan in een weg door. De hondenriemman stoorde ik wat vroeg om 09 uur, want de communicatie ging door het slaapkamerraam. De aanhangerman had om 9.15 u. in zijn kantoortje bezoek van een charmante jongedame. Hij was wat nerveus en had dat moment weinig tijd voor mij. Heb ik wel begrip voor. Toen naar herder Ger.

Na eerst uitgebreid koffie en vlaai en plenaire bespreking met herder Ger’s familie en vrienden gesproken aan de buitentafel over de verschillende aspecten van economie, leven, bedrijfsvoering etc. (foto). Vervolgens naar mijn schapenweien in Wahlwiller gegaan, om Ger te demonstreren welke weien hij ecologisch (uiteraard tegenwoordig) kan gaan beweiden komend jaar. Mijn 70 schapen zijn nl. een jaar logeren in Zeeland. 
Tussendoor telefoontje van collega M of ik nog leef met mijn “bijna bloedvergiftiging”. Ik antwoordde dat ik doodziek op bed lag en een prive verpleegster had “aangeschaft”. Dat laatste gunde ze mij, maar dat doodzieke geloofde ze niet. Ze begrijpt ook alles.

Verder nog bellen met de schapenhandelaar over de overschrijving van mijn jonge bokjes, die een paar weken geleden aan hem zijn verkocht. Ik begrijp dat dit allemaal niet zo interessant is om te lezen, maar ik typ het alleen maar, om te laten zien, dat alle tijd die ik heb, gaat zitten in het organiseren van een jaar afwezigheid. Maar, dat regelen is ook gezellig: koffie, vlaai, een praatje, enthousiaste hond, paard dat dankbaar is dat er wat met hem gedaan wordt, hetgeen hij demonstreert door soms met zijn grote paardenlippen even mijn hand te pune (kussen). Net alsof ik een hofdame ben, ha, ha, weet hij/het veel. Dan dadelijk maar weer aan de wandel. Waarheen deze keer? Ik heb alle paden in de regio al gehad. Ik zie wel waar ik uit kom. In ieder geval al een afspraak om morgenavond gezellig ergens te gaan (uit?) eten. Zo, nu is het 12.30 u. Eten en weg.

’s Avonds weer 22 km. er op zitten. Paar onweersbuien. Sms van doktersassistente Kim of ik nog aanspreekbaar ben met mijn arm, praatje in het bos met college Ed V. uit Simpelveld, die weer aan het trimmen was; ontmoeting met Duitse jongeren, net over het 3-landenpunt, die vonden dat ik niets te zoeken had met een paard op hun crossfietsparcours. Sie haben Recht. Entschuldigung. Zijn die ook weer tevreden. Vanavond aan de computer
werken aan de route door Europa en zo is ook deze dag weer besteed aan de voorbereidingen.

Le jour d’aujourd’hui je t’aime plus que hier, moins que demain. Als pubers vonden we dat een mooie kreet, alleen was die toen ietsje anders. Le jour d’ stond er toen niet bij en de kreet begon met je t’aime plus que …. Die kinderen toch.